Het is een slag apart en ze zijn dun gezaaid, Katwijkers die er voor kiezen om eigen baas te zijn en zich te specialiseren in een ambacht om zo hun kostje bij elkaar te verdienen. Met hun vaardige handen en hun grondige vakkennis leveren ze degelijke kwaliteit en een uniek product en geven ze automatisering en massaproductie het nakijken. Voor hen geen troosteloze kantoortuinen, kille fabriekshallen of eindeloze magazijnen. Geen chefs of managers die over hun schouders meekijken en agile en scrum prediken. Een eigen stek en een eerlijke boterham is voldoende voor de éénpitters en ambachtslieden. In deze aflevering: plaagdierbestrijder Arie Nijgh

Hij is geen onbekende in het Katwijkse en is van vele markten thuis. Wie de naam Arie Nijgh hoort vallen zal hem wellicht kennen als bestuurslid van het Noordzee Zomerfestival en als zanger is hij een graag geziene gast op feesten en partijen. Toch behoort dit niet tot zijn dagelijkse werkzaamheden, want hoe graag Arie het misschien ook zou willen, van vrijwilligerswerk en zo nu en dan een optreden kan de schoorsteen niet roken.

Getrippel op de vliering, gezoem in de garage, muizenkeutels in de kast. Wespen onder de dakgoot en beestjes tussen de kieren. Ongedierte jaagt menig mens de stuipen op het lijf en het schaamrood op de kaken, vaak onterecht. Arie Nijgh heeft er zijn vak van gemaakt om de strijd aan te gaan met het ongedierte. Toen hij na 25 jaar bij defensie te hebben gewerkt te horen kreeg dat hij ‘overtallig’ was en zonder werk kwam te zitten besloot hij een bedrijf te starten in de ongediertebestrijding.

Met zijn blote klauwen

 Hij heeft het van geen vreemde. Als jongen ging hij al met zijn vader mee die hetzelfde vak uitoefent. ‘In Katwijk kennen ze hem als de rattenvanger’, vertelt Arie, die naar zijn vader is vernoemd. ‘Ik heb gezien hoe hij een rat met zijn klauwen oppakte, dat is mij nog niet gelukt’. zegt hij lachend. ‘Mijn vader werkte al jaren als ongediertebestrijder en dan groei je er toch een beetje in.

Ik ben in 2012 de cursus gaan volgen en toen ben ik voor mezelf begonnen’. Inmiddels timmert de vrolijke zanger alweer zeven jaar aan de weg als plaagdierbestrijder en kan hij er redelijk van rondkomen. ‘Ik ben gelukkig tegen iemand aangelopen die gasmetingen in zeecontainers doet, dat doe ik er nog naast. Op dit moment is het tweederde ongediertebestrijding en éénderde gasmetingen. Dat was drie jaar geleden nog andersom.’

Hun schedel is flexibel en ze persen zich er gewoon doorheen.’

Een bezig bijtje dus, die behalve bedrijven ook particulieren verlost van muizen, bedwantsen en motmoggen. ‘Bij bedrijven doe ik vooral preventieve controles. Het uitgangspunt bij het ongediertebestrijding is tegenwoordig: hoe zorg je dat ze niet binnenkomen? In een bakkerij of een voedselfabriek ligt het probleem meestal in de kruimels die blijven liggen, dus dat wordt als eerste aangepakt. Soms moeten er ook bouwkundige maatregelen getroffen worden om te voorkomen dat de muizen binnenkomen. Bij bouwbesluiten mogen gaatjes maximaal één centimeter zijn maar een muis gaat door een gaatje van en halve centimeter heen, dat is de dikte van een pen. Hun schedel is flexibel en ze persen zich er gewoon doorheen.’

Doorvergiftiging

De regels voor het gebruik van vergif worden steeds strenger, vertelt Arie. ‘Je mag buiten al geen vergif meer gebruiken tegen ratten. Dat heeft te maken met doorvergiftiging. Als een rat vergif eet en een meeuw eet later die rat op dan raakt die meeuw ook vergiftigd. Komt er vervolgens een vos die de meeuw opeet dan is de vos ook vergiftigd. We worden steeds groener. Het maakt het werk lastiger maar ook uitdagender.’

Hygiëne kan bij de mensen thuis ook een rol spelen, maar dat is niet altijd het geval. ‘Mensen praten er niet graag over omdat ze zich schamen, maar er is ook ongedierte waar schoonmaken niets mee te maken heeft. Bedwantsen bijvoorbeeld, dat zijn momenteel wel de meest vervelende insecten die je in huis kan hebben. Bedwantsen zijn bloedzuigers. Die zitten meestal in je slaapkamer, tussen de rand van je matras of tussen de lakens. Ze leven van het bloed van mensen.

Vroeger noemden ze dat wantluis. Het was nagenoeg uitgeroeid, maar omdat we steeds meer zijn gaan reizen komt het toch weer terug. Zonder dat je het weet reizen ze mee in je koffer en zitten ze in je huis. Die beesten zijn bijna immuun voor al het vergif dat je tegenwoordig mag gebruiken. Er is steeds minder toegestaan en dus zijn ze steeds moeilijker uit te roeien. Het vereist en heel andere en secure aanpak.’

Papier maché

Ook met vliegend ongedierte weet Arie wel raad. ‘Ik heb in Katwijk Binnen een wespennest gehad dat was zonder te overdrijven een meter bij 30 centimeter. Meestal ga ik wel even heel stoer zonder pak even kijken maar hier heb ik wel even mijn pak aangetrokken. Het was in september en ik denk dat het bouwen ergens in mei begonnen was. Zo’n nest weegt bijna niks, het is een soort papier maché. Die vrouw wilde het eigenlijk niet weghebben want het is een ontzettend mooi bouwwerk wat ze maken, bijna een kunstwerk.’

Arie hoopt dat zijn vader hem van advies zal blijven voorzien. ‘Hij heeft in 45 jaar veel meer gezien dan ik. Het is ook echt zijn passie.’ Arie senior is nu 73 en vindt het wel mooi geweest. ‘Je moet elke 5 jaar op cursus om je licentie te verlengen, daar heeft hij geen zin meer in. Maar als je diep in zijn hart kijkt dan denk ik dat hij nog wel even door wil gaan’.