Foto: Maart van Rijn
‘Als ik in de storm sta dan kom ik tot rust’
De dertigjarige Joost Freke heeft de knoop doorgehakt. Hij heeft de huur opgezegd, zijn baan vaarwel gezegd en is gisteren vertrokken uit Katwijk, misschien wel voorgoed. Wat hij meeneemt aan bagage is wat kleding, zijn surfspullen, een gitaar en een handvol mooie herinneringen. Zijn familie en vrienden, de Schuit en zijn band ‘Blended Beavers’ gaat hij zeker missen, maar er woedt een storm in zijn hoofd die nog niet is gaan liggen.
Het tijd voor iets nieuws. Na jarenlang in de zorg te hebben gewerkt heeft hij de kans gegrepen om van zijn passie zijn werk te maken. Joost gaat aan de slag bij een surf-testcentrum op Tenerife en gaat er zijn kennis inzetten om surfers uit heel de wereld te adviseren over de nieuwste materialen op de markt. Dat surfen zijn passie is blijkt een understatement. Joost en surfen zijn een twee-eenheid. Yin en Yang. Het is dan ook niet alleen het werk dat Tenerife zo aantrekkelijk maakt. Het eiland is een surfwalhalla.
De omgeving is er een stuk minder vergevingsgezind
‘Ik zit op een leeftijd dat ik denk, nu moet ik het een boost geven’, zegt Joost op een grauwe windstille namiddag op het strand. ‘Ik zit nog lang niet aan mijn plafond. Als ik hier in Nederland een salto achteruit maak dan is het knap, als je op Tenerife niet 10 meter omhoog gaat of een handje loslaat dan kijken ze niet eens op’. De surfcultuur en de omstandigheden op Tenerife zijn ideaal om een hoger niveau te halen, legt Joost uit. ‘Je zit daar midden op de Atlantische Oceaan. Je hebt er 260 dagen per jaar windkracht 5 of meer, hier in Nederland kom je hooguit op 100 van zulke dagen. Met de rotsachtige ondergrond is de omgeving ook een stuk minder vergevingsgezind dan hier. Ik ken gasten die daar binnen 3 jaar een niveau hebben gehaald dat je hier in geen 10 jaar haalt. Daarom ga ik daar heen. Nu doet mijn lichaam het nog dus dan moet ik het nu doen.’
Druk op start om naar wat audiofragmenten uit het interview met Joost te luisteren.
Alleen ik en de zee
Surfen is een obsessie voor Joost, daar weten zijn voormalige collega’s in de zorg alles van. ‘Op mijn werk werden ze altijd gek als het ging waaien want dan moest per sé ik eerder weg. Als ik de bomen heen en weer zie gaan dan word ik onrustig. Dan wil ik zo snel mogelijk weg en moet ik het water op. Zo is het met vrienden en relaties ook best wel eens pittig geweest. Als we iets hebben afgesproken en het waait dan zeg ik de afspraak af en ga ik surfen. Dat is nog wel eens een bron van irritatie geweest. Er zijn echt wel meisjes geweest die zeiden: zoek het maar lekker uit met je zooitje.’
In zee vind ik mijn rust
Eenmaal op het water is hij in zijn element. ‘In zee vind ik mijn rust en voel ik me op mijn gemak. Hoe heftiger de omstandigheden hoe rustiger ik word. Je gaat helemaal op in de elementen. Alleen ik en de zee.’ De liefde voor het surfen gaat ver. Niet zelden kreeg zijn lichaam het flink te verduren. ‘Vroeger hing ik nog wel eens kotsend over de wc omdat ik te lang op het water had gestaan en alles was vergeten. Ik heb ook wel ribben gebroken en mijn knieband gescheurd, maar als ik blessures had dan was het pijnstillers erin en zo snel mogelijk weer het water op. Het is echt wel een obsessie ja, maar als ik in de storm sta dan valt er iets op de juiste plek en kom ik tot rust.’
De stap om te verkassen naar Tenerife is kenmerkend voor Joost. ‘Zo sta ik mijn hele leven al in dingen, ik spring overal in en dan zie ik daarna wel wat er komt. Ik ben altijd wel impulsief maar ik heb de laatste jaren geaccepteerd dat ik zo ben. Ik heb de onrust omarmd.’